Na samym początku…

Pierwsze wzmianki o miejscowości Pakosław pojawiły się już w XII wieku. Wtedy to bowiem ród Awdańców, którego pochodzenie do dziś otacza aura tajemniczości, objął w posiadanie całą południową część Wielkopolski, z terenem Pakosławia włącznie. Pod zarządem rodu region znacznie się rozwinął: Awdańcy zakładali wsie i miasta oraz budowali klasztory, co sprawiało, że okolica stopniowo bogaciła się i zyskiwała na znaczeniu. Inny ród, któremu Pakosław wiele zawdzięcza, to pochodzący ze Śląska Zakrzewscy herbu Wyssogota. Spośród nich honorowa wzmianka należy się Ignacemu Zakrzewskiemu, który w 1788 roku został właścicielem Pakosławia. Był on niezwykle barwną postacią: zasłynął jako żarliwy patriota, wolnomularz, poznański poseł na Sąd Wielki i nawet dwukrotny prezydent Warszawy. Pod jego zarządem Pakosław znajdował się przez cztery lata, spośród których znaczący wspomnieć trzeba zwłaszcza rok 1791: to właśnie wówczas, w miejscu dawnego dworu obronnego, rozpoczęto budowę naszego Pałacu.

Z rąk do rąk

W drugiej połowie XIX wieku Pałac przeszedł w ręce hrabiego Leona Czarneckiego, a w końcu trafił w posiadanie Komisji Kolonizacyjnej. W tamtym okresie osiadający w okolicy Niemcy, w większości wyznawcy protestantyzmu, urządzili w Pałacu szkołę i kaplicę, a w przypałacowym parku zbudowali dom dla pastora i kantora oraz założyli cmentarz ewangelicki. Początek wieku dwudziestego nie był łaskawy dla Pałacu. Po II wojnie budynek popadł w ruinę; część uległa zawaleniu. Dopiero pod koniec lat 70. rozpoczęto odbudowę zabytku.

Wreszcie u siebie

Obecnie Pałac należy do nas: rodziny Duda. Opiekujemy się nim od ponad 15 lat, kierując się przy tym tymi samymi wartościami, które wyznajemy także w naszym życiu codziennym. Praca, marzenia, wytrwałość, rodzina, wrażliwość, ciągły rozwój: to filary, na których zbudowaliśmy Pałac takim, jaki jest dzisiaj.